Efe'nin Gunlugu

Ben Efe Kara. 14 Ocak 2005 yilinda, Dilara ve Fatih Kara'nin ilk bebegi olarak dunyaya geldim, iyi ki de geldim :) Annemi, babami ve bu dunyayi cok sevdim, gelmek icin bekledigime degdi dogrusu... Maceralarimi okumak, ilk gunlerimden itibaren buyumeme sahit olmak isterseniz sizleri gunlugume davet ediyorum. Hepinizi OPUUUUM MUAAAH..

Sunday, July 09, 2006

I LOVE MUM


Iste bu resimde de annemin kankasi Tamara Teyzenin aldigi "I LOVE MUM" yazili tshortumle poz veriyorum gunluk kardes. Gerci pek yazisi gorunmuyor ama naapalim. Annem bu tshortumu cok seviyor ve devamli giydiriyor bana. Tabii ben daha annemi ne kadar sevdigimi kelimelerle ifade edemesem de, anlasilan onun bunu yazili olarak goruyor olmak hosuna gidiyor. Ama laf aramizda bana bu tshort ile annem biraz kismetimi kapatiyor gibi geliyor gunlukcugum, zira bu tshortu goren kizlar "aman bu cocuk annesine cok duskun heralde" diyerek yanima yaklasmazlar diye korkuyorum.. Neyse bir sure daha idare edelim de, nasilsa kuculur yakinda....

Zavalli ayaklarim


Iste gunlukcugum bunlar da benim, bana ayak uydurmakta zorlanan ayaklarim. Bu fotografi ozellikle koydum, cunku ayaklarimin benden cok cektigini dusunuyorum. Aceleciligim ve dikkatsizligim yuzunden gunde kirk kere onlari bir yerlere carpiyorum, kosarak banyoya girdigim zamanlarda kayip dusuyorum, ve en cok da tirnaklarim babamin tirnaklari gibi cabucak kirildigi icin canim yaniyor. Hele en son yaptigim sakarliga inanamazsin. Gecenlerde bu resimdeki ayaklarimdan birini bir tepsinin altina koydum. Derken bu ayagimin hala tepsinin altinda oldugunu unutup oteki ayagimla da tepsinin ustune bastim, e haliyle alttaki ayagim ustte tepsiye kuvvetlice bastiran diger ayagim tarafindan feci sekilde ezilmis oldu. Sonra bu iste bir gariplik oldugunu anlamam ve ezilen ayagi alttan kurtarmam biraz vakit aldi tabii o aciyla. Bu sure icinde altta kalan ayagimin baspramagina da kan oturdu tabiii.. Valla ben de anlamadim bu durumu nasil becerebildim, ama becerdim iste gunluk kardes.. Insanin eli kolu ayagi iki dakika sakin durmayinca basina boyle garip durumlar gelebiliyor valla.. Su aralar bu yuzden biraz topallayarak yuruyorum ve herkesin huzurunda altta kalan ayagimdan ozur diliyorum. Valla bi daha cok dikkat edecem ben. Uff aciyo yaaa...

Deh Dehh


Gunlukcugum bu fotografı da ne zaman gorsem, acaba annem bir donem habercilikten arttirdigi zamanlarda da tarlada mi calisiyordu diye dusunmeden edemiyorum. Cunku o zamanlar ben ne zaman biraz mutsuz olup aglasam, annem hemen devreye girip "Gel oglum seni sirtimda gezdireyim" der beni ordan oraya tasirdi. Ben de sahsen bu oyunu cok sevmeye baslamistim ve ne zaman uykum gelse hep annemin sirtina atlayip deh deh yapardim. Gel zaman git zaman benim yaklasik 1 ay kadar uykuya daldigim tek pozisyon bu oldu. Tabii annem de bu oyunu baslattigi icin kendine epey bir kizdi, eh onun icin kolay olmasa gerekti boyle bir sekilde beni tasimak. Neyse sonra zaten ben de bu poziyonda uyumaktan bir ay sonra vazgectim de bu fotograf o gunlerden bir hatira olarak kaldi. Su aralar ise annemi yoracak baska pozisyonlar uzerinde calisiyorum, iste maksat bana eglence olsun :)

Çekilin yoldaan. annn annnn...düt düüüüttt


Gunlukcugum, bu bisikleti de Arzu Yengem ve Ali dayim dogumgunumde almislardi. Ben simdi neredeyse 2 yasima girecegim ama hala bu bisikletin pedalina boyum yetmiyor. Pekii bu kucuk sorun bisikletimle oynamama engel oluyor mu?? Tabii ki hayiirrr. Her firsatta bisikletimin ustune cikiyorum ve "Ann Annnnnnnnn" diyerek surmeye calisiyorum.. Aslinda gunlukcugumm, bana normal, efendi uslu cocuklar gibi bisiklete binmek biraz sıkıcı geliyor... o yuzden bisiklete binmek yerine tepesine çıkıp ayakta dengede durmaya çalışmanin daha eglenceli bir iş oldugunu dusunuyorum. Haa düşmüyor muyum?? Tabii ki dusuyorum... ama boyle kucuk seyler beni yildirmiyor aslaa. Hemen etrafimda bulunan nesnelerden destek alarak tekrar bisikletin oturagina cikiyorum ve buyuklerden bisikleti arkadan itmek suretiyle beni gezdirmelerini gerek aglama, gerekse mizlama yoluyla rica ediyorum. Onlar da sagolsunlar bu ricami kirmiyorlar ve el birligiyle ailecek evin koridorlarinda ben bisikletin tepesinde aile buyukleri arkamda vizir vizir geziyoruz... Yani tabii boyum yetse ve kendim becerebilsem, hickimseye minnetim olmayacak.. ancak simdilik boyle idare etmek zorundayim gunlukcugum, naapalim. Bi de dikkatimi su aralar yollarda gordugum benim bisikletimden birazcik buyuk abi bisikletleri yani annemin deyisiyle motosikletler cekiyor. Bunlara da bindirilmek hatta arkadan itilerek gezdirilmek istiyorum ve bu istegimi yolda bir motosiklet gorduysem hemen onu gostrererek aglayarak dile getiriyorum. Ama nedense bu konuda simdilik kimse beni pek dikkate almadi, merak ediyorum neden??? Heralde ihtimal vermiyorlar bu yasta motosiklete binebilecegimi ama bir firsat verilsem, beni o aletlerin ustune bi koysalar biraz da arkadan destek verseler cok guzel kullanirim gibime geliyor...Ne kadar zor olabilir ki yani, dimi amaa?? Neyse, onumde on bilemedin onbes sene var gunluk kardes.. O zaman belki dayim bana yine bi yasgunumde bu abi bisikletlerinden alir, ben de kimseye ihtiyac duymadan gezerim, kizlara hava atarim.. Anneciiim tamam sinir kirizleri gecirme... soz seni de gezdiririm.....heheheh...