Gulelim Guldurelim

Iste bu fotograf da, son derece artistik pozlarimdan biridir Gunluk kardes.. Tabii bu donemde epey bir toparlamistim kendimi, artik birisi bana bir maymunluk yapinca "naapiyor bu insanoglu, deli midir nedir??" diye dusunmek yerine, herkesi oldugu gibi kabul etmeye, ve yapilan maymunluklardan keyif almaya basladim. Oyle ki, bazen basta annem ve babam olmak uzere, buyuklerim gelip yuzume karsi “ŞAAAAAŞKIN" diye bagirirlardi.. ya da “SEN DELİ MİSİN YAHU?” diyerek, bir de elleriyle deli isareti yaparak benimle konusmaya calisirlardi.. Ben de, "Yahu bu ailem de ne garip, benim nerem saskin, nerem deli??" diye dusunup kafa yormak yerine, buyuklerin dustugu bu durumlara gulmekten , kikirdamaktan kendimi alamazdim. Hatta o donemlerde her bebek gibi o kadar anlamsiz seylere gulmeye baslamistim kii, bugun dusundukce keske hayatim boyunca hep boyle gulsem, hayatin anlaminin gulmek ve guldurmek oldugunu hic unutmasam diyorum. Unutur muyum dersin Gunlukcugum?