Maskara oldum

Sevgili Günlük kardeş, hani diyordum ya, ilk zamanlar annem ve babamın varlığıma adapte olmaları biraz zaman almıştı diye... İşte bunun bir örneğini de yine bu fotografta görebilirsin günlükcüüüm.. Bu benim annem ve babam ilk birkaç ay maskara ettiler beni ellerinde, maskara... Burada işte ispatı....görüldüğü gibi annem ve babam beni yatağa yüzüstü yatırmış kafamı ne kadar yukarıya kaldırabiliyorum diye test ediyorlar, bir yandan da halime gülüyorlar... Yaa anam babam, sizin başka işiniz yok mu, uğraşmayın el kadar çocukla diyorum dinlemiyorlar.. Hadi Efe, kaldır kafanı Efe.. Ben de bu fotoğrafta da görüldüğü üzere Efeliğe toz kondurmamak için kafamı dimdik tutmaya çalışıyorum ama kolay da olmuyor haniii.. Buradaki gibi dik dik baksam da sonlara doğru boşverdim.. Kolay deil, onlar da yorulup eve geliyorlar, azıcık da eğleniversinler naapalım diyerek sesim çıkartmadım artık... Sonra zaten hevesleri geçti, ben büyüdükçe daha da alıştılar varliğima.. Şimdi de gül gibi geçinip gidiyoruz maasallah...Hiç uğraşmıyorlar arık, benle beraber onlar da mı büyüyor ne :)