Oyuncak oldugumun resmidir...

Sevgili Gunluk,
Ilk dogdugumda beni en sasirtan seylerden biri de, ilk bir kac ay annemle babamin bana oyuncak bebek muamelesi gosterip; bir turlu anne baba olduklarinin farkina varamamalariydi... Aylar boyunca beni bir oraya bir buraya yuvarlarlar, atar tutarlar, agu maguu der bi de ustune ustluk yuzume bakip bakip gulerlerdi.. Bir sure sonra ben de biraktim, heveslerini alana kadar ses etmedim artik naapiyim... Buyukluk bende kaldi. Neyse ki kocaman adam olduk artik, bu gunler cok geride kaldi, yaklasik 1 sene kadar....Bu fotograf da işte boyle ana- baba elinde oyuncak olma esnasinda cekilmis, ben de anlamsiz gozlerle anne ve babama "Ya arkadaslar bi sakin olalim!!" dercesine bakmaktayim.. Aslında o dönemlerde fotoğraf çekmeleri çok kolaydı çünkü ne olduğunu anlamadığım için boş boş bakıyordum makinaya ama şimdi oyle mi ya?? Ellerinde ne zaman fotograf makinesi gorsem hemen kapiyorum ki yine beni boyle komik pozlarda yakalamasinlar. Eger makineyi vermek istemiyorlarsa bu sefer de bi kafa darbesiyle carpiyorum alete, ki boylece fotograflar sallanarak cikiyor, cok da iyi oluyor....Yaa, iste gencken bilmiyorduk bu numaralari gunluk kardes, buyuduk ogrendik.. Gerci o zamanlar basim gaz sancıları ile buyuk dertteydi daha once de bahsettigim gibi, gozum hicbiseyi gormezdi. Geceleri 04.00-06.00 arası, bir de akşam üzerleri 18.00-20.00 arası bir sanci bir sanci, sorma...Ama çok uzun sürmedi Allah'tan, 20 gün kadar sonra kendime geldim....Diyorum ya aslında çok da zahmetli bir çocuk değildim yani, annemi, babami, anneannemi cok uzmedim..Yaa iste boyle sevgili gunluk.. Bu arada tarihe bakip aldanma, yanlis o tarih yanliiss... Dogrusu 2005 olacakti.