şşşşt...yeni doğdum uyuyoruum...

Veeee iste ilk fotograflarimdan biri sevgili Gunlukcugum... Bana cok zor gelen, ama nedense annemin sonradan mutlulukla hatirladigi bir dogumdan sonra eve geldik. Ama ilk günler, bizimkilerin telaştan fotoğraf makinesini bulup , fotografimi cekmek akillarina gelemedi bir turlu. Yok süt geldi mi, bebek ağladı mı, uyudu mu uyandi mi.. Bi rahat birakmadilar iki dakika yaa, tepemden ayrilmadilar. Ben de zaman zaman bu fotograftaki gibi uyuyor numarasi yaparak kurtuldum bu telaselerden. Bu arada uzun sure adim "bebek" olarak kaldi dogduktan sonra maalesef gunlukcugum. Ben dogmadan once beni "Efe, Efe" diye seven en yakinlarim, dogduktan sonra bebek asagi bebek yukari, bi turlu ismimi kullanmaya alisamadilar... Ne bu bee, agliyorum, bagiriyorum, yaa benim adim var bana niye bebek muamelesi yapiyorsunuz diyorum, anlayan yok.. Dogumdan sonra iki sene kadar bu buyuklerin anlayislari biraz kitlasiyor canim gunluk, ne desem beni anlamiyorlar... Hele ilk basta, resmen suratima bakip duruyorlardi... Neyse, simdi duzeldiler birazcik Allah'tan. Ben dogduktan ancak birkac gun sonra da ismimi kullanmak akillarina gelebildi nihayett... Allahim allahim, ne zor seydi bebek olmak. Bu da iste, dogumumdan sonraki 6’ıncı günumden bir fotograf boyle sevgili gunluk... Bizimkiler bu gunlerde, biraz daha alisabildiler bana nihayet, ben de sakin sakin durdum, ilk gunlerden hemen bir problem yasatmadim onlara ki, azicik dinlensinler... Baslarina geleceklerden habersiz, mutlu mesut yasayip gittiler birkac hafta.. Taaa ki "gaz cikarma" nin hayatimizda ne onemli bir yer isgal ettigini anlayana kadar...hehhehehhehe (Tarih 20/01/2005)